Rozwód / Przesłanki rozwodu
Żeby dostać rozwód nie wystarczy wola jednego, czy nawet dwojga małżonków. Konieczne jest spełnienie przewidzianych w ustawie przesłanek, a mianowicie wykazanie, że rozkład pożycia jest zupełny i ma trwały charakter.
Zupełny rozkład pożycia
Zupełny rozkład pożycia oznacza zerwanie wszelkiej więzi łączącej małżonków, a mianowicie więzi:
-
duchowej;
-
fizycznej
-
materialnej;
1. Dla stwierdzenia ustania więzi duchowej wystarcza ustalenie wygaśnięcia więzi charakterystycznej dla związku małżeńskiego, czyli wzajemnej miłości, szacunku i akceptacji, co nie musi oznaczać automatycznie wrogiego stosunku między małżonkami.
-
Ustanie więzi fizycznej oznacza, że małżonkowie przestali obcować ze sobą cieleśnie. Pewną niepisaną zasadą jest, że aby można było mówić o ustaniu więzi fizycznej między małżonkami od ich ostatniego zbliżenia musi minąć co najmniej 6 miesięcy.
-
Ustanie więzi materialnej oznacza, że małżonkowie przestali prowadzić wspólne gospodarstwo domowe. Jak wynika z orzecznictwa Sądu Najwyższego samo zamieszkiwanie pod wspólnym dachem- jeżeli wynika ono ze szczególnych okoliczności (np. małżonkowie ze względów finansowych nie mogą pozwolić sobie na oddzielne zamieszkanie) - nie musi oznaczać, że więź materialna między małżonkami została zachowana.
Uwaga! Samo zamieszkiwanie pod wspólnym dachem nie musi oznaczać, że więź materialna między małżonkami została zachowana.
Ustanie każdej z poszczególnych więzi musi przy tym stanowić wyraz woli małżonków, a nie okoliczności od nich niezależnych. Nie będzie zatem symptomem rozkładu pożycia ustanie więzi fizycznej i materialnej wywołane długotrwałym pobytem w szpitalu, wyjazdem służbowym albo zarobkowym, jeżeli nie będzie się z tym wiązało jednoczesne ustanie więzi duchowej.
Trwały rozkład pożycia
O trwałym rozkładzie pożycia mówi się wtedy, kiedy wszystkie okoliczności sprawy wskazują na to, że niemożliwe jest ponowne zespolenie małżonków we wszystkich przejawach życia małżeńskiego (tj. przywrócenie więzi duchowej, fizycznej i materialnej). Aby sąd mógł uznać, że nastąpił trwały rozkład pożycia między małżonkami konieczne jest zatem wykazanie, że od ustania poszczególnych więzi między małżonkami upłynął pewien okres czasu. Przyjmuje się, że czas ten powinien pozostawać w proporcji do długości trwania małżeństwa, wychodzi się bowiem z założenia, że im pożycie małżeńskie trwa dłużej, tym większe prawdopodobieństwo, że małżonkowie przezwyciężą dzielące ich nieporozumienia. Od powyższej zasady istnieją oczywiście wyjątki, jeżeli zaistniały okoliczności tej wagi, że nie można oczekiwać, że małżonkowie do siebie powrócą, pomimo relatywnie krótkiego czasu od ustania więzi (np. w przypadku zdrady małżeńskiej, posiadania potomstwa z innym partnerem).
Uwaga! Jeżeli nie można udowodnić trwałości rozkładu pożycia, a nastąpił zupełny rozkład pożycia, jest to wystarczające aby domagać się separacji.